In de Biografie van C.I. Scofield wordt Arno C. Gaebelein al genoemd, als medeauteur van de Scofield Reference Bible. Dat is echter niet het enige wat Arno C. Gaebelein heeft gedaan! Zijn boeken, onder andere enkele er van in het Nederlands, en geschriften hebben wereldwijd grote invloed gehad. En ze hebben dit nog steeds!
Biografie Arno C. Gaebelein
door Timothy Demy (overname met toestemming)
http://www.newble.co.uk/writers/Gaebelein/biography.html
Meer dan een halve eeuw verkondigde evangelist, auteur, publicist en bijbeluitlegger Arno C. Gaebelein gepassioneerd de profetische waarheden van de Bijbel en leefde hij dagelijks met de hoop op hun vervulling. Met een bediening die twee eeuwen overbrugde en twee wereldoorlogen doormaakte twijfelde Gaebelein nooit aan de relevantie van de studie van de profetie voor geestelijke groei en voor interactie met de chaos van de cultuur. Temidden van de donderende stormen van de Eerste Wereldoorlog moedigde hij christenen aan niet te wanhopen, want de beproevingen van deze wereld zouden op een dag plaatsmaken voor de triomf van Christus.
In 1915 schreef hij:
“De Heer Jezus Christus komt terug! Hij kan hier elk moment zijn! Hij kan vandaag komen! Dit is geen dwaze bewering dat Hij vandaag zal komen. Noch is het de setting van een specifieke tijd voor Hem die zou komen, wat even dwaas en fout zou zijn; toch doen velen het. Het is de nuchtere verklaring van een feit, om zielen wakker te schudden van hun zorgeloosheid en onverschilligheid, en hen te wijzen op het duidelijke getuigenis van Gods enige Woord dat de Here Jezus weer komt, en hier vandaag misschien is.” (Meat in Due Season, 64) .
BEDIENING IN DE VROEGE JAREN
Gaebelein werd geboren op 27 augustus 1861 in Duitsland en emigreerde in 1879 naar de Verenigde Staten om de dienstplicht te ontlopen en omdat hij graag (avontuurlijk) wilde reizen. Hij vestigde zich in Lawrence, Massachusetts, samen met andere Duitsers immigranten en ging werken in een lokale molen. Hij ging al snel naar de erediensten in een Duitse methodistische gemeenschap en werd in 1881 assistent van de predikant van een Duitse Methodistenkerk in New York City.
In 1881 werd Gaebelein predikant in een zendingskerk in Bridgeport, Connecticut, en in 1882 werd hij toegewezen aan een gemeente in Baltimore. Hoewel hij geen universiteits- of seminarieopleiding had, was Gaebelein een gelovige, vrome, student van God’s Woord en bestudeerde en beheerste hij Hebreeuws, Aramees, Syrisch en Arabisch.
In 1884 werd Gaebelein tot diaken gewijd en verhuisde hij naar Harlem, New York. Daar ontmoette en huwde hij Emma Grimm in 1885. Hij werd ouderling in 1886 en kort daarna, toen zijn dochtertje stierf, begon hij een periode van intense geestelijke bezinning en overwoog om zendeling te worden. Hij verhuisde naar een gemeente in Hoboken, New Jersey in 1887, waar Samuel Goldstein, een bekeerde Joodse parochiaan, hem aanmoedigde om te kijken naar evangelisatiemogelijkheden tussen lokale Joodse immigranten. Gaebelein begon te prediken op een Joodse missie en ontwikkelde een passie voor evangelisatie onder de Joden. Dit nieuwe werk dwong hem om zijn opvattingen over profetie opnieuw te evalueren, en hij werd een fervent premillennialist (de opvatting dat de Here Jezus terugkomt alvorens het duizendjarig rijk begint). Hij verdiepte zich in de joodse cultuur en het Hebreeuws en schreef al snel religieuze literatuur in het Jiddisch en het Hebreeuws. In 1891 vroeg Gaebelein dat zijn denominatie hem zou aanstellen om voltijds te werken onder Joodse immigranten, en in 1893 begon hij met de publicatie van Tiqweth Israel – The Hope of Israel Monthly.
Gaebelein werd al snel ondersteund bij zijn werk door Ernst F. Stroeter, een universiteitsprofessor uit Colorado, en in 1894 begonnen ze met de publicatie van Engelse en Duitse uitgaven van het tijdschrift “Our Hope”. Toegewijd aan verslagen over het werk van The Hope of Israel Mission, en de studie van de profetie, heeft het tijdschrift veel gedaan om evangelisatie en sociaal werk onder het Joodse volk vooruit te helpen. Aanvankelijk uitgegeven door Stroeter, en door Gaebelein na 1896, voorzag Our Hope bijbelgetrouwe christenen wereldwijd van informatie die sympathie had voor het zionisme, joodse zaken en profetische studies. Historicus David Rausch merkte op: “Onze hoop, was een belangrijk periodiek in de fundamentalistische beweging van de twintigste eeuw, door dit tijdschrift bracht Gaebelein de leer van bijbelse profetieën naar de voorgrond van de beweging en koppelde het aan diepgaande, wetenschappelijke bijbelstudies “(Arno C. Gaebelein, 19). Het tijdschrift bleef gepubliceerd tot 1958, toen ging het samen met Eternity.
In zijn vroege bediening aan immigranten coördineerde Gaebelein een breed opgezet werk van sociale en evangelische ondersteuning aan minder bedeelden die de distributie van voedsel en kleding, de bediening van een apotheek, naailessen en hulpfondsen voor Joden in Europa omvatte. Hij sprak ook vloeiend Jiddisch, reisde naar Rusland en Europa om Joodse omstandigheden uit de eerste hand te bekijken. Hij schreef over deze jaren:
“(…) Ik was verplicht iets te doen voor de verlichting van het grote leed onder de arme Joden en het leek mij een grote kans om hun de praktische kant van het christendom te tonen” (Halve eeuw, 35). Hope of Israel Mission werden uiteindelijk gevestigd in Baltimore, Philadelphia, Pittsburgh en St. Louis.
BIJBELUITLEGGER EN AUTEUR
Tegen het begin van de eeuw begon de aandacht te verschuiven van de joodse evangelisatie naar een Bijbelonderwijs en conferentie-bediening. Hij werd hiertoe aangezet in 1887 na het lezen van een Frans boek, “La Future D’Israel” door Pasteur Guers. Door contacten met mannen zoals James H. Brookes, James M. Gray en C.I. Scofield, begon Gaebelein uitgebreid te schrijven en te spreken over profetie. Toen Brookes in 1897 stierf, werd Our Hope gezien als de ideologische opvolger van Brooks “The Truth”, en het werd een instrument om het hele land te verkondigen. Gaebelein geloofde dat Israël niet alleen de sleutel tot de bijbelse profetie was, maar ook de hele geschiedenis, en hij probeerde de huidige gebeurtenissen te begrijpen door middel van zorgvuldig onderwijzen en toepassen van profetie.
In de jaren tussen 1900 en 1915 groeide de reputatie van bijbelleraar en zijn bekendheid aanzienlijk. In 1901 begon hij de jaarlijkse Sea Cliff Bible Conference op Long Island. Daar vermeldde C.I. Scofield voor het eerst zijn wens om een studiebijbel te publiceren en vroeg om hulp van Gaebelein in het project. Beide mannen waren dispensationalisten en Scofield vroeg aan Gaebelein om de profetische delen van de Scofield Reference Bible te schrijven. Zo groot was zijn bewondering voor Gaebelein, dat Scofield hem schreef en zei: “Volg in ieder geval je eigen opvattingen over profetische analyse. Ik zit aan je voeten als het gaat om profetie en feliciteer de toekomstige lezers van de referentiebijbel bij voorbaat met het in hun handen hebben van een veilige, duidelijke, gezonde gids door wat voor de meesten een labyrint is “(Half a Century , 94).
De gebeurtenissen en tragedies van de Eerste Wereldoorlog maakten Gaebelein bezorgd en hij was bedroefd om te zien hoe de vooruitgang van het zionisme door de oorlog werd vertraagd. Hij waarschuwde zijn lezers om de oorlog niet als Armageddon te identificeren en spoorde hen aan om God te vertrouwen en zich voor troost en leiding tot de Bijbel te wenden. Hij hield de gebeurtenissen van de oorlog nauwlettend in de gaten en toen Jeruzalem werd veroverd door Britse troepen, beweerde hij dat dit de belangrijkste gebeurtenis van 1917 was.
In de jaren na de oorlog werd Gaebelein een uitgesproken en productieve verdediger van fundamentalisme, onfeilbaarheid van de Bijbel en premillennialisme. Hij engageerde critici vanaf de kansel en in druk en deed dat altijd met een vaste maar in een vreedzame geest. In 1922 verleende Wheaton College hem een Eeredoctoraat in Godgeleerdheid. Politiek conservatief zag hij een grote bedreiging in het communisme en het is vanwege zijn reacties erop, evenals enkele van zijn uitspraken over complottheorieën, dat hij bekritiseerd werd. In 1933 publiceerde hij “Conflict of the Ages”. Voor sommigen controversieel, schilderde het boek de hele menselijke geschiedenis af als een conflict tussen God en Satan, en als gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid aan de wil van God. Daarin ging hij in op actuele gebeurtenissen en richtte hij zich vooral op de dreiging van het communisme.
HOLOCAUST JAREN
In de jaren dertig maakten de gevaren van het communisme plaats voor de dreiging van het nazisme, waarvan Gaebelein een afkeer had. In 1937 voer hij naar Duitsland om het naziregime uit de eerste hand te aanschouwen. Hij veroordeelde het voortdurend in de pagina’s van Our Hope. Zowel voor- als tijdens de Tweede Wereldoorlog documenteerde en publiceerde hij zorgvuldig verslagen van nazi-gruweldaden tegen de Joden. Terwijl veel Amerikaanse religieuze leiders hedendaagse berichten over uitroeiing ontkenden of negeerden, rapporteerde Gaebelein herhaaldelijk [over de] Joodse omstandigheden. In 1939 werd E. Schuyler English Associate Editor van Our Hope, waardoor Gaebelein, nu 80, van een deel van de redactionele lasten werd ontheven. Maar zoals hij in de Eerste Wereldoorlog had gedaan, volgde Gaebelein de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog op de voet.
In 1944 en 1945 was Gaebelein blij met Hitler’s overlijden, maar hij was zeer bedroefd over de Holocaust. Terwijl hij het einde van de oorlog zag, leefde hij niet om de terugkeer van de Joden naar Israël of de wederkomst van Jezus Christus in de opname te zien, zoals zijn hoop was geweest.
Gaebelein stierf in zijn huis op eerste kerstdag 1945. In 1942 had Gaebelein een brief aan English geschreven om te worden gepubliceerd voor het geval hij stierf vóór de wederkomst van de Heer. Daarin verkondigde hij zijn levenslange geloof en hoop:
“Alleen Hij kent de exacte tijd wanneer de kroning in de geschiedenis van de kerk, de vergadering van de heiligen van God om Hem in de lucht te ontmoeten, zal plaatsvinden. Misschien in Zijn oneindige genade Hij kan nog steeds wachten om meer leden aan Zijn Lichaam toe te voegen, Zijn eigen volheid, die alles samenvult.” (geciteerd in Arno C. Gaebelein, 182).
PROFETISCHE HOOP
Gedurende zijn bediening meed Gaebelein het noemen van “profetische data” en degenen die het praktiseerden met het argument dat onze hoop en interesse niet in de Antichrist maar in Jezus Christus moeten liggen. Toen de onweerswolken van de oorlog weer samenkwamen in 1939, schreef Gaebelein woorden die niet alleen van toepassing waren op zijn lezers, maar ook op ons:
“We kijken naar de naderende storm die alles in een afgrond van hopeloosheid slaat. We kijken opnieuw en zien een prachtige zonsopgang. De Morgenster verschijnt, de heraut van de dag en de zon in al zijn glorie. Maar toch, kom, Gij hoop van de hopelozen, hoop van Israël, hoop van de wereld, alle naties en schepping. Maar toch, Come Lord Jesus”. (geciteerd in Arno C. Gaebelein, 150).
Bibliografie
Gaebelein, Arno C. Een halve eeuw: de autobiografie van een dienaar. New York: Our Hope, 1930.
“Meat in Due Season”. Door de auteur,
Rausch, David A. “Arno C. Gaebelein 1861-1945: Irenic Fundamentalist and Scholar”. New York: The Edwin Mellen Press, 1983